Hand in Hand, Mole, Busua
Blijf op de hoogte en volg Leonie
18 Maart 2013 | Ghana, Kumasi
Shame on me! Alweer te lang geleden dat ik wat van mij heb laten horen, maar des te meer ik nu heb te vertellen!
Alweer een tijdje terug ben ik met een stel van de vrijwilligers naar Nkoranza geweest, haar het Hand in Hand project. Hand in Hand project is een soort huisjes park waar je kan overnachten, maar waar ook gehandicapte kinderen wonen. Om daar te komen mochten we in een heerlijk comfortabel trotrotje zitten, heel gezellig op elkaar. Eenmaal aangekomen in het park, was het echt genieten van het uitzicht. Niets hier leek op de drukte van Kumasi, met een luxe kamer maar gelukkig nog wel een buitendouche waar de beestjes nog lekker over je heen konden kruipen. Voelde ik me toch nog een beetje thuis ;)
Vanuit Nkoranza zouden we naar Kintampo Waterfalls gaan en naar Monkey *nogwat*. Maaike had ons geadviseerd om een taxi te regelen die de hele dag bij ons zou blijven, omdat we anders niet alles zouden kunnen doen.
Dus met 5 obruni's zijn we opzoek gegaan naar een taxi die ons voor een redelijke prijs de hele dag zou vervoeren. De taxi's in Nkoranza zijn van die mini auto'tjes, super laag en eigenlijk maar plek voor maximaal 4 personen, opzich nog niet eens zo heel erg. Totdat de taxi chauffeur de hoofdweg verliet voor de, zoals hij dat noemde, Afrikaanse weg, waarbij de ene hobbel nog hoger dan de andere is. Dus met een vloekende taxichauffeur en een toch wel lichtelijk beschadigde auto zijn we bij de monkeys aangekomen. Hier waren 2 soorten apen, 1 die echt als een soort mens werd behandeld en ook werd gevoerd. Ze eten zelfs het Ghanese eten ;) en een ander soort dat niet eens een banaan wil eten. Heel leuk om wat aapjes te voeren, totdat ze naar je gaan springen en de bananen uit je handen proberen te grissen, typisch toeristische kliekjes gemaakt dus tijd om verder te gaan! De watervallen!
Daar waren we inmiddels wel aan toe, de rust opzoeken en lekker chillen bij de waterval.... niet dus. We waren niet de enige, er was een hele school aanwezig. Jammer, maar alsnog hebben we heerlijk gezeten bij een iets kleiner watervalletjes, ook prima! De school ging wel eerder weg dus konden wij nu bij de grote waterval zwemmen. Maar wat was het water koud! Je werd wel echt schoon want het water sloeg echt op je. Dus snel weer de foto's gemaakt die iedereen maakt, lekker fout, snel opgedroogd en weer verder omdat onze taxichauffeur op ons aan het wachten was.
We hebben nog vriendelijk gevraagd aan de taxichauffeur of hij dit keer alsjeblieft op de hoofdweg kon blijven, maar helaas. De Afrikaanse weg had de voorkeur. Naast het feit dat hij nu zijn eigen auto aan het slopen was, komt er ook een hoop zand opwaaien van die Afrikaanse wegen, dus we hadden allemaal een lekker kleurtje toen we uit de taxi stapte.
Zondag was het natuurlijk tijd voor de kerkdienst in het hand in hand project, die hebben we ook bijgewoond. Heel leuk om alle kinderen te zien zingen en dansen en zelfs muziek maken, hallelujah! Daarna was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van de kinderen en weer richting huis te gaan, naar 'mijn' kinderen :)
In de week erna was het onafhankelijkheidsdag, iets wat groots wordt gevierd in Ghana, dus ben ik met Resi naar een plein geweest om politie, scholieren, mariniers, leger, brandweermannen te zien marcheren. Stiekem een beetje lachwekkend omdat het niet allemaal op de maat ging en toen er 3 mannen met een stok gingen gooien kon je verwachten dat het fout zou gaan. Maar wel leuk om mee te maken!
Het weekend erna ben ik met Nina, Bertha en Resi naar Mole national park gegaan. Een tripje van meer dan 13 uur met Europese prijzen, wat erg slikken was. Maar het was het zeker waard! We hadden een prachtig uitzicht op de drinkplaats van de olifanten, weer een super mooie omgeving. Omdat we te laat waren voor de ochtend wandeling, zijn we eerst naar Larabanga gegaan, een oud traditioneel islamitisch dorpje. Hier staat de oudste moskee van west-afrika. En eerlijk is eerlijk hij ziet er ook niet zo modern uit. We mochten de moskee niet betreden omdat we 1. geen moslim waren en 2. nog steeds kinderen konden krijgen, dus was het niet mogelijk om de binnenkant te zien. Resi kwam hier op het idee om een traditional mark te nemen. Traditional mark zie je bij heel veel mensen hier. Er wordt een sneetje in je gezicht gemaakt en daar wordt dan zwart poeder in gedaan, een soort tattoo maar dan net anders. Resi wilde er een bij d'r sleutelbeen. Eenmaal voorbereid om veel pijn te krijgen, kwam er een jongen aan met een scheermesje. Misselijk en met een oog dicht foto's makend van Resi roept ze in ene dat ze helemaal niets voelt. Of het niet wat dieper kon... Maar het zou vanzelf dieper worden werd gezegd. Omdat het niet pijn deed heeft ze er nog een genomen, op d'r zij. Bertha die het maar niet wilde geloven bleef roepen: you're joking!! Leonie houdt d'r tegen, dit kan echt niet!! Maar als Resi eenmaal iets in d'r hoofd heeft kan niemand d'r tegenhouden. Na de traditional marks konden we nog een paar kliekjes maken van de moskee en hebben we nog net de laatste stuiptrekkingen van een koe gezien, die als offer werd gegeven aan het dorp. Bertha kon er niet tegen en riep dat het beest pijn had, waarop heel normaal werd gezegd, ja weten we... Met iets te veel indrukken zijn we snel terug gegaan naar Mole, op naar de jeepsafari!
Vlak voordat de jeepsafari begon konden we nog net 2 olifanten bij de de drinkplaats zien, heel vet!! Bij de jeepsafari waren er bankjes op de jeep gezet zodat je op het dak kon zitten, heel vet!! Helaas niet heel veel dieren gezien, omdat het had geregend was nu overal drinkwater en de plekjes waar normaal heel veel dieren te zien waren, waren nu leeg. Maar dan toch nog op het laatste moment een olifant met 2 kleine olifanten weten te zien! Heel gaaf en moeilijk om dan niet van blijdschap te roepen: Kijk daar olifanten!! want dan zouden ze weg zijn voordat je een foto had kunnen maken.
Terug van Mole hebben we bijna gelijk weer onze spullen gepakt en zijn Resi en ik naar Busua geweest. In plaats van naar het noorden gingen we nu naar het zuiden, naar de kust! Heerlijk! Busua heeft een prachtig strand en bijna een prive strand, waar op 2 handen de rest van de toeristen te tellen was. Maar wat een apart dorp. Resi en ik hebben het dorp als 'ade' beschreven, wat 'waarom' in Twi betekend. Zoveel vage mensen en apart gedrag dat je niets anders dan ade kon zeggen. Zo dat je Francis the flowerbagman en Frank the juiceman die zoals het woord al zegt sapjes verkocht. Resi was in Mole al ziek geworden en voelde zich nog steeds niet beter dus zijn we naar nurse liesbeth gegaan. Een hele beleving en een geweldige vrouw, of het de beste nurse is.... Resi had antibiotica gekregen, ik moest nog wel even voorlezen wat ze precies had gegeven, want nurse liesbeth had haar leesbril niet bij zich. Met de goede medicijnen op zak konden we nu naar het strand om te eten. De dag erna moesten we nog terug komen omdat ze nog wat medicijnen wilde geven, maar niet bij zich had.
De dag erna voelde resi zich niet veel beter, alleen heel sloom en niet vooruit te branden. Het ging eigenlijk slechter met haar. Na 3x langs zijn geweest was nurse liesbeth eindelijk aanwezig. Nurse liesbeth had alleen wel een kleine mededeling, in plaats van antibiotica had ze slaapmedicatie gegeven... vandaar!! En ik Resi maar oma noemen... geheel terecht. Dus de medicatie maar snel omgewisseld zodat ze zich nu wel beter kon gaan voelen ;) Het strand was heerlijk, maar de mensen waren beetje raar en we waren zelf nogal dom om geen zonnebrand mee te nemen, lekker verbrand! Dus nu met de vellen op m'n neus een verslag typen, Resi en ik zien er prachtig uit. Red as a lobster! Dat was voor nu de grote lijnen van wat ik allemaal heb gedaan. Natuurlijk ben ik veel in het weeshuis en doe veel met de kinderen, genieten dat doe ik volop!
Volgende week gaat Resi naar huis, dat zal nog wel even wennen zijn, want in een korte periode zijn we heel goede vriendinnen geworden!
Een dikke kus vanuit het warme ghana!
Alweer een tijdje terug ben ik met een stel van de vrijwilligers naar Nkoranza geweest, haar het Hand in Hand project. Hand in Hand project is een soort huisjes park waar je kan overnachten, maar waar ook gehandicapte kinderen wonen. Om daar te komen mochten we in een heerlijk comfortabel trotrotje zitten, heel gezellig op elkaar. Eenmaal aangekomen in het park, was het echt genieten van het uitzicht. Niets hier leek op de drukte van Kumasi, met een luxe kamer maar gelukkig nog wel een buitendouche waar de beestjes nog lekker over je heen konden kruipen. Voelde ik me toch nog een beetje thuis ;)
Vanuit Nkoranza zouden we naar Kintampo Waterfalls gaan en naar Monkey *nogwat*. Maaike had ons geadviseerd om een taxi te regelen die de hele dag bij ons zou blijven, omdat we anders niet alles zouden kunnen doen.
Dus met 5 obruni's zijn we opzoek gegaan naar een taxi die ons voor een redelijke prijs de hele dag zou vervoeren. De taxi's in Nkoranza zijn van die mini auto'tjes, super laag en eigenlijk maar plek voor maximaal 4 personen, opzich nog niet eens zo heel erg. Totdat de taxi chauffeur de hoofdweg verliet voor de, zoals hij dat noemde, Afrikaanse weg, waarbij de ene hobbel nog hoger dan de andere is. Dus met een vloekende taxichauffeur en een toch wel lichtelijk beschadigde auto zijn we bij de monkeys aangekomen. Hier waren 2 soorten apen, 1 die echt als een soort mens werd behandeld en ook werd gevoerd. Ze eten zelfs het Ghanese eten ;) en een ander soort dat niet eens een banaan wil eten. Heel leuk om wat aapjes te voeren, totdat ze naar je gaan springen en de bananen uit je handen proberen te grissen, typisch toeristische kliekjes gemaakt dus tijd om verder te gaan! De watervallen!
Daar waren we inmiddels wel aan toe, de rust opzoeken en lekker chillen bij de waterval.... niet dus. We waren niet de enige, er was een hele school aanwezig. Jammer, maar alsnog hebben we heerlijk gezeten bij een iets kleiner watervalletjes, ook prima! De school ging wel eerder weg dus konden wij nu bij de grote waterval zwemmen. Maar wat was het water koud! Je werd wel echt schoon want het water sloeg echt op je. Dus snel weer de foto's gemaakt die iedereen maakt, lekker fout, snel opgedroogd en weer verder omdat onze taxichauffeur op ons aan het wachten was.
We hebben nog vriendelijk gevraagd aan de taxichauffeur of hij dit keer alsjeblieft op de hoofdweg kon blijven, maar helaas. De Afrikaanse weg had de voorkeur. Naast het feit dat hij nu zijn eigen auto aan het slopen was, komt er ook een hoop zand opwaaien van die Afrikaanse wegen, dus we hadden allemaal een lekker kleurtje toen we uit de taxi stapte.
Zondag was het natuurlijk tijd voor de kerkdienst in het hand in hand project, die hebben we ook bijgewoond. Heel leuk om alle kinderen te zien zingen en dansen en zelfs muziek maken, hallelujah! Daarna was het helaas alweer tijd om afscheid te nemen van de kinderen en weer richting huis te gaan, naar 'mijn' kinderen :)
In de week erna was het onafhankelijkheidsdag, iets wat groots wordt gevierd in Ghana, dus ben ik met Resi naar een plein geweest om politie, scholieren, mariniers, leger, brandweermannen te zien marcheren. Stiekem een beetje lachwekkend omdat het niet allemaal op de maat ging en toen er 3 mannen met een stok gingen gooien kon je verwachten dat het fout zou gaan. Maar wel leuk om mee te maken!
Het weekend erna ben ik met Nina, Bertha en Resi naar Mole national park gegaan. Een tripje van meer dan 13 uur met Europese prijzen, wat erg slikken was. Maar het was het zeker waard! We hadden een prachtig uitzicht op de drinkplaats van de olifanten, weer een super mooie omgeving. Omdat we te laat waren voor de ochtend wandeling, zijn we eerst naar Larabanga gegaan, een oud traditioneel islamitisch dorpje. Hier staat de oudste moskee van west-afrika. En eerlijk is eerlijk hij ziet er ook niet zo modern uit. We mochten de moskee niet betreden omdat we 1. geen moslim waren en 2. nog steeds kinderen konden krijgen, dus was het niet mogelijk om de binnenkant te zien. Resi kwam hier op het idee om een traditional mark te nemen. Traditional mark zie je bij heel veel mensen hier. Er wordt een sneetje in je gezicht gemaakt en daar wordt dan zwart poeder in gedaan, een soort tattoo maar dan net anders. Resi wilde er een bij d'r sleutelbeen. Eenmaal voorbereid om veel pijn te krijgen, kwam er een jongen aan met een scheermesje. Misselijk en met een oog dicht foto's makend van Resi roept ze in ene dat ze helemaal niets voelt. Of het niet wat dieper kon... Maar het zou vanzelf dieper worden werd gezegd. Omdat het niet pijn deed heeft ze er nog een genomen, op d'r zij. Bertha die het maar niet wilde geloven bleef roepen: you're joking!! Leonie houdt d'r tegen, dit kan echt niet!! Maar als Resi eenmaal iets in d'r hoofd heeft kan niemand d'r tegenhouden. Na de traditional marks konden we nog een paar kliekjes maken van de moskee en hebben we nog net de laatste stuiptrekkingen van een koe gezien, die als offer werd gegeven aan het dorp. Bertha kon er niet tegen en riep dat het beest pijn had, waarop heel normaal werd gezegd, ja weten we... Met iets te veel indrukken zijn we snel terug gegaan naar Mole, op naar de jeepsafari!
Vlak voordat de jeepsafari begon konden we nog net 2 olifanten bij de de drinkplaats zien, heel vet!! Bij de jeepsafari waren er bankjes op de jeep gezet zodat je op het dak kon zitten, heel vet!! Helaas niet heel veel dieren gezien, omdat het had geregend was nu overal drinkwater en de plekjes waar normaal heel veel dieren te zien waren, waren nu leeg. Maar dan toch nog op het laatste moment een olifant met 2 kleine olifanten weten te zien! Heel gaaf en moeilijk om dan niet van blijdschap te roepen: Kijk daar olifanten!! want dan zouden ze weg zijn voordat je een foto had kunnen maken.
Terug van Mole hebben we bijna gelijk weer onze spullen gepakt en zijn Resi en ik naar Busua geweest. In plaats van naar het noorden gingen we nu naar het zuiden, naar de kust! Heerlijk! Busua heeft een prachtig strand en bijna een prive strand, waar op 2 handen de rest van de toeristen te tellen was. Maar wat een apart dorp. Resi en ik hebben het dorp als 'ade' beschreven, wat 'waarom' in Twi betekend. Zoveel vage mensen en apart gedrag dat je niets anders dan ade kon zeggen. Zo dat je Francis the flowerbagman en Frank the juiceman die zoals het woord al zegt sapjes verkocht. Resi was in Mole al ziek geworden en voelde zich nog steeds niet beter dus zijn we naar nurse liesbeth gegaan. Een hele beleving en een geweldige vrouw, of het de beste nurse is.... Resi had antibiotica gekregen, ik moest nog wel even voorlezen wat ze precies had gegeven, want nurse liesbeth had haar leesbril niet bij zich. Met de goede medicijnen op zak konden we nu naar het strand om te eten. De dag erna moesten we nog terug komen omdat ze nog wat medicijnen wilde geven, maar niet bij zich had.
De dag erna voelde resi zich niet veel beter, alleen heel sloom en niet vooruit te branden. Het ging eigenlijk slechter met haar. Na 3x langs zijn geweest was nurse liesbeth eindelijk aanwezig. Nurse liesbeth had alleen wel een kleine mededeling, in plaats van antibiotica had ze slaapmedicatie gegeven... vandaar!! En ik Resi maar oma noemen... geheel terecht. Dus de medicatie maar snel omgewisseld zodat ze zich nu wel beter kon gaan voelen ;) Het strand was heerlijk, maar de mensen waren beetje raar en we waren zelf nogal dom om geen zonnebrand mee te nemen, lekker verbrand! Dus nu met de vellen op m'n neus een verslag typen, Resi en ik zien er prachtig uit. Red as a lobster! Dat was voor nu de grote lijnen van wat ik allemaal heb gedaan. Natuurlijk ben ik veel in het weeshuis en doe veel met de kinderen, genieten dat doe ik volop!
Volgende week gaat Resi naar huis, dat zal nog wel even wennen zijn, want in een korte periode zijn we heel goede vriendinnen geworden!
Een dikke kus vanuit het warme ghana!
-
18 Maart 2013 - 19:22
Janneke:
hallo kreeftje, wat een indrukwekkende verhalen, je maakt echt veel mee daar, prachtig, ik zie jullie al door elkaar hotsen en botsen in zo'n busje, stof happen en gillen bij alle hobbels en bobbels.... Prachtig in het Mole park, mijn lievelingsdieren gezien en ook je Twi gaat vooruit. Op afstand kunnen we mee genieten, lfs mam -
18 Maart 2013 - 21:00
Sylvia:
Hoi Leonie,
Wat een geweldige belevenis. Leuk om te lezen hoe het met je gaat. Ik zal Jop en Suus morgen de olifanten laten zien van je foto's zullen ze wel leuk vinden.
Groetjes Sylvia
PS we missen onze oppas wel hoor! -
19 Maart 2013 - 11:26
Sylvia Blickman:
Hoi Leoni,
Boeiend om je reisverslagen te lezen. Ik volg ze met aandacht.
Fijn dat je genoeg leeftijdgenoten om je heen hebt, zodat je al je ervaringen heerlijk uit kan wisselen. Is het lekker warm in Ghana? In Nederland is het nog steeds winter en hier in Portugal hebben we afwisselend zon en regen, maar alles groeit en bloeit !
Geniet nog maar zo veel mogelijk !
Liefs Sylvia (uit Bordeira in Portugal) -
20 Maart 2013 - 22:06
Gertrude :
Hallo Leonie,
Prachtig om je verhalen zo te kunnen lezen! Geniet maar goed daar!
Haal er uit wat erin zit hè?
X David, Gertrude, Thomas & Feline -
22 Maart 2013 - 07:03
Nika:
hoihoi, wat een heerlijk verhaal weer, zeker leuk om te lezen! Ik zou zeggen, geniet vooral nog veel meer van alle gafe dingen die je meemaakt =D Inmiddels zit ik ook eindelijk in Thailand en mocht je mijn verhalen willen lezen, dan kan dat op nika.aroundtheglobe.nl!
Heel veel plezier!
Groetjes Nika -
27 Maart 2013 - 22:19
Pien:
Lieve Leonie,
Wat later dan gehoopt, toch nog even een reactie van mij :) Wat een mooi verhaal heb je weer geschreven! Ik hoop dat de vellen inmiddels van jullie zijn afgevallen en dat er een bruin kleurtje nu op jullie huidjezit :) sterkte met het afscheid van Resi! Even slikken en daarna weer volop genieten! Komt goed!
Liefs -
28 Maart 2013 - 20:14
Iris:
Lieve Leonie,
wat een prachtige verhalen!! Heel leuk om te lezen. Wat een indrukken allemaal. Ik vind dat je je wel supersnel aanpast hoor. Lijkt me niet makkelijk. Alleen die wc's en douche al.(nou ja douche!)
Jammer dat je maatje weggaat, dat zal best even lastig zijn voor je. Gelukkig ben je nu al wel wat ingeburgerd.
Nog veel plezier en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Liefs Iris
-
01 April 2013 - 21:10
Kim:
Lieve lee,
Af en toe lees ik je verslagen gewoon Eem paar dagen later weer, er staat zoveel in! En dit is nog maar de samenvatting...
Ik hoop dat je het nog heel heel erg naar je zin hebt en ik kan niet wachten om je weer te knuffelen!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
