Ghana deel 3 part 1
Blijf op de hoogte en volg Leonie
07 Januari 2015 | Ghana, Kumasi
Alweer een blog dat over Ghana gaat. Mijn derde keer in Ghana, bizar.... Maar wat is het leuk hier!!!
De reis is goed verlopen en de eerste dagen heb ik aan de kust gezeten. Om te relaxen. Maar dat lukte niet echt omdat de drang om bij de kinderen in het weeshuis te zijn steeds groter werd. 1 Januari ben ik vertrokken naar Kumasi. Zenuwachtig en niet kunnen stoppen met lachen reed ik het terrein van het weeshuis op. Wat een warm onthaal! Kinderen die overal tevoorschijn kwamen om mij te knuffelen en gelijk allemaal verhalen wilden vertellen. Fantastisch. Ik ben weer thuis.
Deze week hebben de kinderen nog vakantie dus extra genieten van hun aanwezigheid. Toen ik naar de bank moest vroeg een jongen, Nyamekye (spreek je uit als nja-mietjè), of hij mee mocht. Maar natuurlijk! Getrakteerd op een ijsje en toen we bij de bank aankwamen bleek dat er een grote mall was gebouwd. Ik vroeg aan hem of hij ooit in een grote supermarkt was geweest? Nee? Dus toen zijn we naar binnen gegaan. Dat stralende koppie was onbetaalbaar terwijl hij langs de schappen liep en alles netjes georganiseerd zag liggen. Wat vond hij dat mooi. We hebben een rondje door het gebouw gelopen en er bleek een lift te zijn. Ook dat had hij nog nooit eerder meegemaakt, hij kende het alleen van de films. Hij kon maar niet geloven dat je zo snel van verdieping kon wisselen. Zoals hij zei "de beste dag van zijn leven." Doet je wel even realiseren wat een luxe wij hebben en wat wij allemaal al niet voor normaal aannemen. Zoals een wasmachine, droger en zelfs een vaatwasmachine!! "Jullie zijn wel heel lui" volgens de kinderen en of ik de volgende x geen wasmachine kon meenemen (Jorinde...?).
Gisteren hebben we aan het huis gewerkt, hard gewerkt, in de brandende zon. Er wordt een gebouw naast het weeshuis gemaakt en zoals wij in Nederland machines kennen kennen zij hier vooral de krachten van de mens. Met de meiden (groot en klein) water uit waterputten gehaald, die de emmers met gemak op hun hoofd zetten alsof het niks weegt. De jongens die zelf het cement scheppen en wij het van de ene naar de andere plek brengen. Met de bizarre opmerking van Daddy (de baas) "you need to suffer before you gain". Heftig en zwaar misplaatst. Een positieve aanmoediging en een bedankje hadden zoveel meer voor de kinderen gedaan. Jammer.
Inmiddels heb ik ook laten weten dat ik met de hulp van sponsors geld heb opgehaald, het bedrag bewust niet genoemd. Maar dat het geld bedoeld is voor schoolbenodigdheden en schoolgeld. Hun welzijn en toekomst, dat is waar mijn/onze prioriteit ligt. Nog steeds hoor ik vol ongeloof en met kippenvel de verhalen aan over het gebruik van de stokjes die de leerkrachten gebruiken. Zo verdrietig en voor de kinderen hier is het zo "normaal". En om dan de blije gezichten te zien als ik vertel dat ik wel die zwarte schoenen, witte sokken én zelfs de zwarte riem (dus niet of) zal kopen, blijft keer op keer belonend. Ik geniet. Dankzij jullie, voor jullie en met jullie. Nogmaals bedankt. Zonder een hoop van jullie had ik dit niet kunnen doen. En geloof me, deze kinderen zijn het waard. Ondanks alles, deze kinderen stralen. Elke dag weer.
Heel veel liefs!
De reis is goed verlopen en de eerste dagen heb ik aan de kust gezeten. Om te relaxen. Maar dat lukte niet echt omdat de drang om bij de kinderen in het weeshuis te zijn steeds groter werd. 1 Januari ben ik vertrokken naar Kumasi. Zenuwachtig en niet kunnen stoppen met lachen reed ik het terrein van het weeshuis op. Wat een warm onthaal! Kinderen die overal tevoorschijn kwamen om mij te knuffelen en gelijk allemaal verhalen wilden vertellen. Fantastisch. Ik ben weer thuis.
Deze week hebben de kinderen nog vakantie dus extra genieten van hun aanwezigheid. Toen ik naar de bank moest vroeg een jongen, Nyamekye (spreek je uit als nja-mietjè), of hij mee mocht. Maar natuurlijk! Getrakteerd op een ijsje en toen we bij de bank aankwamen bleek dat er een grote mall was gebouwd. Ik vroeg aan hem of hij ooit in een grote supermarkt was geweest? Nee? Dus toen zijn we naar binnen gegaan. Dat stralende koppie was onbetaalbaar terwijl hij langs de schappen liep en alles netjes georganiseerd zag liggen. Wat vond hij dat mooi. We hebben een rondje door het gebouw gelopen en er bleek een lift te zijn. Ook dat had hij nog nooit eerder meegemaakt, hij kende het alleen van de films. Hij kon maar niet geloven dat je zo snel van verdieping kon wisselen. Zoals hij zei "de beste dag van zijn leven." Doet je wel even realiseren wat een luxe wij hebben en wat wij allemaal al niet voor normaal aannemen. Zoals een wasmachine, droger en zelfs een vaatwasmachine!! "Jullie zijn wel heel lui" volgens de kinderen en of ik de volgende x geen wasmachine kon meenemen (Jorinde...?).
Gisteren hebben we aan het huis gewerkt, hard gewerkt, in de brandende zon. Er wordt een gebouw naast het weeshuis gemaakt en zoals wij in Nederland machines kennen kennen zij hier vooral de krachten van de mens. Met de meiden (groot en klein) water uit waterputten gehaald, die de emmers met gemak op hun hoofd zetten alsof het niks weegt. De jongens die zelf het cement scheppen en wij het van de ene naar de andere plek brengen. Met de bizarre opmerking van Daddy (de baas) "you need to suffer before you gain". Heftig en zwaar misplaatst. Een positieve aanmoediging en een bedankje hadden zoveel meer voor de kinderen gedaan. Jammer.
Inmiddels heb ik ook laten weten dat ik met de hulp van sponsors geld heb opgehaald, het bedrag bewust niet genoemd. Maar dat het geld bedoeld is voor schoolbenodigdheden en schoolgeld. Hun welzijn en toekomst, dat is waar mijn/onze prioriteit ligt. Nog steeds hoor ik vol ongeloof en met kippenvel de verhalen aan over het gebruik van de stokjes die de leerkrachten gebruiken. Zo verdrietig en voor de kinderen hier is het zo "normaal". En om dan de blije gezichten te zien als ik vertel dat ik wel die zwarte schoenen, witte sokken én zelfs de zwarte riem (dus niet of) zal kopen, blijft keer op keer belonend. Ik geniet. Dankzij jullie, voor jullie en met jullie. Nogmaals bedankt. Zonder een hoop van jullie had ik dit niet kunnen doen. En geloof me, deze kinderen zijn het waard. Ondanks alles, deze kinderen stralen. Elke dag weer.
Heel veel liefs!
-
07 Januari 2015 - 09:23
Janneke :
Wat een mooie berichten Leonie en wat neem je ons weer mee in het gevoel en de belevenissen van alle dag door de ogen van de kinderen. Dat maakt het bijzonder en doordoor zijn we ook een beetje bij jou, dat geldt in ieder geval voor mij. Ghana werkt aan haar toekomst en jij draagt letterlijk en figuurlijk een steentje bij. Blijf vooral genieten, Kuzzz -
07 Januari 2015 - 09:33
Beau:
Lieve Lee!!
Wat fijn om dit te lezen en ik krijg ook een lach van oor tot oor als ik dit lees!! Heerlijk, ik kijk nu alweer uit naar je volgende verslag!!
Liefs en een hele dikke knuffel xxx -
07 Januari 2015 - 09:41
Marjo :
Wat een prachtig verhaal..en wat een warm welkom.ik begrijp goed dat je je daar thuis voelt. Het begin is er en ondanks het primitieve ben jij op de plek waar je zo naar hebt uitgekeken.veel liefs gan marjo,hans en de kinderen. -
07 Januari 2015 - 09:41
Marjo :
Wat een prachtig verhaal..en wat een warm welkom.ik begrijp goed dat je je daar thuis voelt. Het begin is er en ondanks het primitieve ben jij op de plek waar je zo naar hebt uitgekeken.veel liefs gan marjo,hans en de kinderen. -
07 Januari 2015 - 14:16
Sharon:
Lieve lee, wat ben je een topper! -
07 Januari 2015 - 14:18
Sharon:
Ik was nog niet klaar haha, weer per ongeluk verzonden, technisch als ik ben! Super om te lezen hoe fijn je het daar hebt en hoe fijn de kinderen het vinden dat je er weer bent! Jij brengt zoveel positiviteit daar! Ik ben blij dat ik/wij daar ook maar iets aan kunnen bijdragen! Geniet en ik kijk uit naar je volgende verhaal! Kusjes xx
-
07 Januari 2015 - 16:24
Jorinde:
Wauwwww....
Kippenvel!
Verbazing...
Nieuwsgierig..
Blijdschap (nog 36 nachtjes!!!)
Heeeel veel plezier, geniet vd kleine mooie dingen, de prachtige kindjes en het gevoel dat JIJ deze zorgen kan wegnemen! Want jij hebt ons meegenomen in je avontuur en nu leven we allemaal een beetje met jou en de kindjes mee. Plus we gaan bewuster genieten van onze luxe leventje zonder andere mensen die het minder hebben uit het oog te verliezen!!!
See ya soooonnnnn!!! -
07 Januari 2015 - 21:30
Gertrude:
Lieve Leonie,
Prachtig eerste verhaal! Geniet van je kindjes en zorg goed voor ze. Dat is wel aan je toevertrouwd!! Kus van ons -
08 Januari 2015 - 00:11
Sylvia Blickman:
Lieve Leonie, wat een mooi verslag . .en wat een goeie energie breng je mee naar kinderen, die het zo hard nodig hebben ! Wens je een mooie en vruchtbare tijd en veel liefs uit ons kille en natte kikkerland ! Sylvia -
18 Januari 2015 - 20:00
Iris:
Lieve leonie,
Wat mooi om je verhaal weer te horen. Je zit werkelijk helemaal op je plek. Fantastisch om jouw liefde voor de kinderen in je verhaal terug te lezen.
En wat hebben we hier toch een luxe. Dat realiseer ik me wel weer.
Geniet lekker de komende tijd.
Liefs, iris
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
